ბავშვი იყავი და ჯერ ცხოვრების
მწვავე განსაცდელს ვერა ხვდებოდი
და გიხაროდა, როდესაც მინდვრად
ლამაზ, ლურჯ იებს ეფერებოდი…
ბავშვი იყავი და ჯერ მშობლების
თბილი ალერსის ხვედრით ტკბებოდი
და გიხაროდა დილით, როდესაც
მზის პირველ სხივებს ესალმებოდი…
წლები გაფრინდა… ბავშვობის ხანამ
ცხოვრების გზაზე კვალი დატოვა
და მომავალის უვალმა ქარმა
მჭკნარ ფოთლებივით განგამარტოვა…
…მე დღეს შემომხვდი უეცრად გზაზე
ჰო, დღეს შემომხვდი და ვერ გიცანი,
შენ ხომ ის ბავშვი უკვე აღარ ხარ
ახლა სულ სხვა ხარ ადამიანი.,
სულ სხვა აზრით და სულ სხვა მიზნებით
ცხოვრების მძიმე უღელს ატარებ,
ადრე თუ თვითონ იყავი ბავშვი
ახლა თავადვე უვლი პატარებს…
და გიკვირს, როცა შენი პატარა
მინდვრად ყვავილებს ესაუბრება,
გაკვირვებს მისი ბავშვური ქცევა
და უდარდელი, მშვიდი ბუნება
და მონატრების მხურვალე ცრემლი
შენს თვალებიდან ჩამოცურდება,
ის უდარდელი, ტკბილი ბავშვობა
რომ არასოდეს არ დაბრუნდება…
1996
