დრო სივრცეში – სივრცე დროში, თითქოს ვიდექ და იმ დროთა
მე ვიხილე დიაოხი და აია, ძველი კოლხა…
და ეგროსის ნაშენები თითქოს ფეხზე დგას ეგრისიც,
ვით აჩრდილნი, ნანგრევები საუკუნეთ ფერთ რომ იცვლის
იცის, იცის, რომ ვერავინ ვერ უარჰყოფს იმ საუნჯეს
ვერ უარჰყოფს ოქროს საწმისს რაც ლეგენდად კოლხეთს უდევს…
და ვიხილე ძველი მცხეთაც და არმაზი მტკვარის გაღმა;
ფარნავაზის ანბანთ ძერწვა, იბერიის სულის ჩადგმა…
და მეფეთა აჩრდილები; ქართლის ჩქარი გულის ცემა
ქრისტიანობის საწყისში, თვით არმაზის კერპთა მსხვრევაც…
ამ სივრცეში და ამ დროში ისტორია არ მთავრდება
იბერიის კართან მდგომი მახსოვს რომთა გამარჯვებაც…
მახსოვს სისხლი, ერთა ბრძოლა და წუთები “წამების”
რომ აღარ ღირს მოსაყოლად ოსმალო და სპარსეთი…
დასავლეთის საქართველოს ანტიკური განდიდების:
ლაზების და აფშილების, აბაზგების, სანიგების…
ახალი ხმა სახელმწიფოს ისმის პონტოს შავ-ზღვიდან,
სანაპიროებს რომ იპყრობს ანტიკური ლაზიკა;
დღეს ვინ იცის, განა დარჩა სახელმწიფო ქარტია?!
ყველაფერი რომ აღგავა სპარსმა და ბიზანტიამ…
რაღა ვთქვა?! – დრო არ მეყოფა, იყო დროც აღმავლობის:
ვახტანგ მეფის, დავით მეფის, თამარის და გიორგის…
და ვინ იტყვის – რანთა, კახთა, ტაო-კლარჯთა და აფხაზთა
ისევ გვიდუღს სისხლი ძმათა?! ისევ ერთი ძმობა გვმართავს?!..
ეჰ, არ მჯერავს მე ამ ძმობის, თუმცა მინდა დავიჯერო
მინდა მწამდეს ამ ერთობის ჩემო კარის მასპინძელო
მინდა ვიყო ის სტუმარი, სიკეთე რომ მოაქვს ხოლმე
არ მსურს ვიყო იდუმალი, ძმათა შორის ვთესდე ომებს…
იქნებ ოდეს შენ იხარებ, დაივიწყებ წყენას, მტრობას
და ჩვენს ძმობას იზიარებ, ხელს შეუწყობ კვლავ ერთობას
და კვლავ ვიტყვით: მეფე მეფობს!.. გული გულობს!.. კაცი კაცობს!..
ცაზე ერთი ღმერთი ღმერთობს!.. ერთგულების სიტყვა ფასობს!..
და ამ ლამაზ გრძნობის ფონზე გადავფაროთ ისტორია
რამაც ბევრჯერ, თავის დროზე
შავი დაღი იქონია!..
2019
