მზე ღრუბლებში დანავარდობს
თეთრ ღრუბლებში კრთება სხივი
და მოღრუბლულ თვალებიდან
მომაგონდა მზერა ცივი,
ცივი, როგორც ზამთრის სუსხი
სიამაყე თეთრი გედის,
მახსოვს დღესაც, როგორც გუშინ
ამაყ თვალთა სილუეტი…
და ფრაგმენტი შავ თვალების
ცივი მზერა, მომღიმარი
ისევ რჩება მოგონებად
ვით ღრუბლების ეგ სიზმარი,
ვით ლირიკა სევდით სავსე
ამ რითმებს რომ თან დაჰყვება
პორტრეტიდან შენი სახე
დამდევს ლამაზ ქანდაკებად…
და ნატიფი შენი სახე
ღვთის შედევრი, გენიური,
მსურს, რომ შევქმნა ამ ეტაპზე
შენი სრული ეტიუდი.,
ცივი, როგორც ზამთრის სუსხი,
სიამაყე თეთრი გედის
სევდიანი ფერი ფუნჯის
ცივი მზერა სველ პორტრეტის…
შენ, წინ იჯექ მხატვრის სკამზე
არაფერი განაღვლებდა,
მხატვარი კი დაღლილ ფუნჯის
აწამებდა, აწვალებდა…
მზე ღრუბლებში ნავარდობდა
თეთრ ღრუბლებში კრთოდა სხივი,
თვალებიდან იფრქვეოდა
მზერა ურცხვი, მზერა ცივი,
და ესკიზი, მხატვრის მუზა
შავ თვალებს რომ გასდევს ზოლად
დღეს პოეტის გახდა სუნთქვად
აღწერილი ეპიზოდად…
2000
