ნაცემ ნაპირებს ზღვა არ ასვენებს,
ამღვრეულ თვალებს სილურჯე ელტვის
შენთვის ათას ერთ ღამეს ვათენებ:
მერე რა მოხდა?!.. კვლავ ამას მეტყვი.
მე შენთვის დავკრეფ ცაზე ვარსკვლავებს
და ისე შევკრავ, ვით ყვავილთ შვენის…
შენ კი აიჩეჩ მაგ მხრებს, მაგ მკლავებს:
დიდი ამბავი! – კვლავ ამას მეტყვი.
მე შენ გაჩუქებ მთელ ჩემ სამყაროს,
რაც გამაჩნია, რა დამრჩა მეტი?!
მხოლოდ მინდა რომ გულით მატარო,
სხვა არაფერი! – კვლავ ამას მეტყვი.
2021
